Donderdag 18 april

The Day! ‘Hebben we alles?’ Klonk het op Schiphol. ‘Kom dan gaan we de koffers droppen.’ En daar gaan we. Op naar Kenia. Vol enthousiasme gaan 10 ‘mzungu’s’ een tof avontuur tegemoet. De reis ging voorspoedig. Ondertussen werd de polonaise gelopen door Emely en Jurrian. De rest zat lekker voor zich uit te staren of rondjes te lopen door het vliegtuig. Ellen was overigens bijna de hele vlucht heerlijk aan het slapen.

Aangekomen in Nairobi, werden we een keer of 10 samen met onze koffers gecheckt. Cultuurverschil merk je direct. Dat merkten we wanneer we onderweg naar Diani waren. Maar dat komt zometeen.

We wachtte op onze vlucht naar Mombasa van maar een uurtje. Toen we uit het vliegtuig stapte, kwam er een behoorlijke hitte op ons af. Jurrian had het zooooo warm dat hij van zijn lange broek een korte broek maakte.

Daar aangekomen; wachtte Ruth samen met de assistent manager van Emy-Land op ons. Wat een vriendelijke, lieve mensen!

Op de parkeerplaats danken we onze Heer dat Hij ons gespaard heeft tijdens onze reis. Joshua de manager van EL ging voor in gebed, hand in hand in een kring.

Daarna stappen we de bus in en rijden we door Mombasa richting de ferry, waar we nog een klein uurtje op moesten wachten.

Aangekomen in Diani, werden we plotseling aangehouden door de politie. Het duurde aardig lang, omdat de politie best wel heel erg corrupt is. We werden gecheckt en nog een keer gecheckt.

Gelukkig werden we gered door de buschauffeur en mochten we na een kwartier verder rijden. Na een rit van ongeveer 3 uur kwamen we aan bij Ndege House. Desondanks was het toen een uurtje of 3 in de nacht en allemaal doordrenkt van het zweet. Man, wat was (en nog steeds) het warm. We zetten onze koffers in ons huisje. De meiden hebben een huis met z’n allen en de jongens ook met z’n allen. En de leiding slaapt in het grote huis. (Verschil moet er wezen) daarna evalueren we de dag en spreken we de dag door voor morgen.

Vrijdag;

Gisteren gingen we op kraambezoek bij Emy, het dochtertje van goede vrienden van Emely. De jongens bleven heerlijk chillen bij het zwembad en de meiden gingen mee.

We werden verwelkomt door Albert en Jane en hun 4 dochters en de kleine, piepkleine Emy. We gingen naar het kamertje waar zij lag in een soort van bedje. We bidden met z’n allen, en zingen mooie liederen. Wat toch wel veel van de meiden tot tranen bracht. Een mooi, bijzonder moment.

We hadden bananen meegebracht en deelden deze uit aan de kinderen van de buurt. Daarna gingen we naar binnen en bidden en zingen we weer met zn allen. Weer een mooi moment.

Vrijdagavond eten we heerlijk bij het strand. Met een cocktail erbij. Dat was echt genieten.

Zaterdag:

Vannacht heeft het veel geregend. Dat was ook echt nodig want op dit moment is er veel droogte hier in Kenia.

We hebben genoten van het heerlijke ontbijt dat Ruth, Marc en Mirte voor ons hebben gemaakt. Daarna gaan we naar de kerk.

We moesten ons 1 voor 1 voorstellen. Het was een dienst voor doven en alles werd in gebarentaal vertaald voor de dove mensen.

Man, man, man. Wat was het warm. Na 1,5 uur zweten verlieten we de kerk en dronken we een heerlijk bakkie koffie.

Daarna gaan alle jongeren naar het strand. We genieten van de heerlijke Keniaanse omgeving en cultuur.

Na heerlijk gechild te hebben, komen Emely, Pieter en Ruth ons ophalen met de van. Als verrassing hadden ze een heerlijke lunch meegenomen, want we gingen naar Brenda, een leerling van Emy-Land die al zes weken in het ziekenhuis ligt vanwege nierproblemen.

Heeeeel erg indrukwekkend om zo’n lief, klein meisje in het ziekenhuis te zien. We bidden met de assistent-manager en de vader van Brenda en zingen ‘Hoger dan de blauwe luchten’ veel van de meiden krijgen weer tranen in hun ogen omdat het zo’n bijzonder moment is.

Zo hebben we weer heel wat meegemaakt deze twee dagen dat we hier in Diani beach zijn.

Er volgen nog heel wat meer avonturen. Volgende week hopen we Emy-Land te werken. Waar we natuurlijk ook heeeeeel veel zin in hebben.

Stay tunend.

Namens de groep,

Yvianne